Tot ziens

Eerder schreef ik al dat afscheid nemen niet mijn sterkte punt is. Dat ik liever wegzwem in de zee dan mensen te zien vertrekken.

In 2018 woonde ik in een studentenhuis in Ede en kreeg ik de mogelijkheid om een minor te doen in Duitsland. Dolgelukkig en verscheurd. Ik heb gehuild. Alleen op mijn kamer. Van spanning, enthousiasme en verdriet. Want waar je ook heen gaat, je laat altijd iets achter.

Eenmaal in Duitsland heb ik geworsteld met alles. De studie, de taal, de nieuwe mensen. Maar toen ik weer naar Nederland ging moest ik huilen, want ik was dolgelukkig en verscheurd.

In Ede heb ik nog een tijd gewoond. Er waren kampvuren, licht aangeschoten gesprekken in de ietwat smerige keuken. We hebben samen gelachen, geknuffeld, gehuild. We zijn boos geweest, gefrustreerd en hebben elkaar op de vingers getikt. We knipten de boom, want een snoeischaar hadden we niet. We ontstopten de gootsteen, maar alleen als we aangeschoten waren (want het was in de ietwat smerige keuken).

Een nieuwe verhuizing volgde. Op naar Utrecht. Ik heb gehuild. Dolgelukkig en verscheurd, maar ik heb de momenten opgeplakt in mijn mentale plakboek.

Nu is het weer zo ver. Een nieuwe kans in Duitsland. Een nieuwe studie. En ik ben dolgelukkig, maar verscheurd. Exact een jaar heb ik bij Place2BU gewoond. Het was verschrikkelijk. Ik heb mij geïrriteerd, gefrustreerd en soms zelfs boos. Ik heb gehuild om dingen die gebeurden, terwijl ik er niets aan kon doen. Ik heb mij ingezet voor zaken die vervolgens weer in elkaar zijn gestort.

Het was ook magisch. Ik heb planten geplant, eten gekookt en dansjes gedaan. Ik ben aangeschoten geweest, heb teveel wijn gedronken en mensen leren kennen die ik anders nooit zou ontmoeten. Ik heb koffie geschonken, gedronken en gedeeld. Laat in de avond frustraties gedeeld met mensen die ik misschien nooit meer zie, maar over tien jaar nog wel eens aan terug denk. Ik leerde assertiever te zijn en taken op mij te nemen die ik nooit voor ogen had. Ik leerde samen te zijn met mensen die het bloed onder mijn nagels vandaan haalden, maar dat wel liefdevol deden. Mensen veranderen van onzeker naar ondernemend en vol vertrouwen.

Lief Place2BU, we waren met vijfhonderd mensen en we zijn allemaal een tikkeltje bijzonder. Maar lieverds, zorg voor elkaar. Zelfs wanneer het soms te veel is. Wees open, deel je frustraties en drink (thee, koffie of water).

Dankjewel (en gedraag jullie) ❤